زنده یاد شیخ الشعرا استاد فدائی هروی                                        

                                       بهار                      

                       رسید مژده که فصل بهار می آیـــــــــــد          بهار با همه نقش و نگار می آیـــــــــــــد         

                       نوای بلبل و صوت هزار می آیــــــــــــد          صدای زمزمـۀ رود بـار می آیــــــــــــــــد

                                            چمن ز سبزه و گل باز می شود رنگین

                                            شگوفه رویـد و بندد بـه شاخسار آذیـن

                      جهان ز سبزه و گل رونــــــق دگر گیــرد           زمان به پای تحول رهی سفر گیـــــــــرد

                      زمین مـرده دگـر زنـــــــدگی زسر گیــرد           نسیم از رخ گلشن حجاب بـر گیــــــــــــرد

                                                       پـرنده گـان مهاجـر به لانـه بر گـردنـد

                                                       روند گان شب از صبح بهره ور گردند

                     ولی مرا به بهار و شگوفه کـــاری  نیست        به هــر طرف که نظر میکنم بهاری نیست

                    شگوفه نیست،گلی نیست،شاخساری نیست        شکوه گلشن وغوغای آبشاری نیِــــــست

                                                       بهار  نیز  چو   آوارگان  به  یکباره

                                                       به پای آتش و خون از وطن شد آواره

                    وطن فدای تو گردم گل و بهارت کـــــو؟         صفای گلشن و سیمای مرغزارت کــــــــو؟

                    فضای روشن دامان کـــــــوهسارت کـو؟         صدای قمری و آوای کبک و سارت کــــــو؟

                                                      چه شد که دستخوش غارتِ خزان شده ئی

                                                       تهی زلاله  و نسرین و ارغوان شده  ئی

                   وطـن خـــرابۀ دست جفــــــا شدی آخـــــر         وطـن غـریب شدی بینوا شدی آخـــــــــر

                   به مــــوج آتش و خون در شنا شدی آخر        نشان موشک و خمپاره ها شدی آخــــــر

                                                      به  دستیاری سوداگــران بی نـاموس

                                                     شدی اسیر تجاوز گران وحشی روس(امریکا)

                  اگر چه از پی آزادی تو هر خس و خــار         کشیده انــــد به بازی سر از در و دیـوار

                   کــز آستین بدر آرنـــد دست استعمــــــار          دو بــــاره باز نمایند گـــــــرم آن بــازار

                                                     ولیک بی خبر از ره درین شب تارند                  

                                                      کـه رهروان اصیلت، به پاس بیدارنـد

                              گــهــی بــــه ساحــۀ پیمــــان فاسد ورشو       گهــــــــی بـــه مجلس غــارتگرانۀ نـاتـو    

                              بساط  بازی شطرنج گسترنــــد هــر ســو       که آورنــد به درد تــــو هـــر یــکی دارو

                                                     سپس به بازی شطرنج و حیله های دگر          

                                                     شوند بر تو  مسلط به  ماجرای  دگـر

                 وطن بهار تو دیگر بهار فریـــــــاد است        بهار آتش و طغیان خون و پــــولاد است

                  بهـــــــــار جنبش دریــــا دلان آزاد است        بهـــــار مرگ جهانخواره گان شداد است

                                                     بهار غرش شیران و موج توفان است      

                                                     بهـار رزم دلیـران خـاک افـغــان است

            کنون بهار تو از خون و لاله رنگین است        که در بهـار تو گلهای حوت خونین است

              پـیـام خـــــون دلیران مـلتم  ایــــن است       بر آسمان تو” ناهید” و زهره پروین است  

                                                    به دست مصلحت هرگز خموش نتوان شد

                                                    خموش قلزم خون از خروش نتوان  شد

             به خـــــون پاک شهیدانت ای وطن سوگند         به اشک چشم یتیمانت ای وطن سوگنـــد

             به استقامت مردانت ای وطن سوگنـــــــــد         به خشم خلق مسلمانت ای وطن سوگنـــد

                                               که تا بساط ستم را ز تو نه بر چینیـــــم 

                                               چو کوه در بر توفان ز پای  ننشینیـــــم