خیال وصل تــــــــو به من دگر سراب می شود        بیا که بی تو باغ  جان همیشه خواب می شود

به یـــــاد ســــبـــز جنگل نگاه مست مست تو         جزیرۀ دوچــــشـــم مــــن به زیر آب می شود

نشاط و رونــــق تــــــــنم همیشه بوده ای بتا         زخستگی کنـــــون تـــنم پر اضطراب می شود

چنان خمودخسته ام که روزوشب به من یکی است   گمان برم حصار تــــن هــمــــی خراب می شود

دل شکسته ام نگر کــــه شـــهره گشته و سمر       دمی به پرســــشــــــش بیا بسی ثواب می شود

سخن به وقت و وعــده گو تو ای بهار ناز من!      سخن اگر به جــــا بود چـــــو دُر ناب می شود

به وعده ات بکن وفا و گر نــــــــه نازنین من         شکسته عهد و بی وفا به تــو خطاب می شود

اگر شبی ز روی لطف قدم نــــهـی بــه کلبه ام

تـــمــام کلــبـــه ام بـــــتــا پر آفتاب می شــود