عبدالهادی رهنما

    انگیزه های احساس

بـــوی نجابتِ گل، از نــــــــو بهار رفــتــه     انگیزه های احساس، از روزگـــار رفــتـــه

تـــا آشیان گـــــرفته، زاغ دروغ و فــتـــنه     مــــوسیچۀ صداقـت، از دل کــــنـار رفــتــه

گم کرده گان راهیم، راهی بــســـوی چاهیم     چــشــم خِرد چگویـم، بــیـــخی ز کار رفته

چشم طمع همیشه، بر دست غــیــــر دوزیم     بـــــرق جلال غیرت، زین شام تـــار رفتـــه

بــســیـــار کودکانه، دل از پی هـــوس هـــا     همچون گــدا پــی نان، دیــــوانـــه وار رفته

آب که گوهرش بود، بررخ زعشق واحساس    چون آب جو صــد افسوس، ازجویبار رفته

در جـــان هــــم فتاده، بیـــــگانه را غلامیم

رنگین کبوتر عشق، از ایـــن دیـــــار رفته