شمع آجينم که بزم عشق فانوس من است      نخبه بی دردم كه شام هجر كابوس من است 

اشك خـــــونـیـن غروبم شامگاه حسرتم     چهرۀ َمه در كُسوف از آه و افسوس من است

از نيستان اميدم تا چون نــی بُبريده انــــد       نــــاله ام گربشنوى از قلب مقبوس من است 

آذرخش غصه ام، مُوجم، خُروشِ تــنـدرم      عيش وشادى واژه هاى غير فانوس من است 

برســـــر بازار هستى آرزو گُم کــــرده ام         كارزو تفسير حرف  روح معكوس من است 

مرغ حق گويم کــه اندر وحشت شبهاى تار      ناله هاى حق بخون پاسوده ماموس من است 

بـاهمه اين رنجها شادم كه در كانون عشق       شيوۀ آزاده گى هـــــا درس قاموس من است 

كاروان آتشِ حماسه وخـــون هــــــر كجا       پر طنين ازبانگ شورافزاى ناقوس من است 

در كوير گرم آتشزاى غــربت ســـــوختن       شاهــــد انديشه ها و قلب محسوس من است 

بسكه درهجرت “فدائى” رنج ومحنت ديده ام 

دل درون سينه گوئى مرغ محبوس من است