شمع آجينم کــه بزم عشق فانوس من است      نخبه ی دردم كه شام هجر كابوس من است 

اشك خـــونـــیــــن غروبم شامگاه حسرتم     چهرۀ َمه در كُسوف از آه و افسوس من است

از نيستان اميدم تا چون نــی بُبريده انـــد       نــــاله ام گربشنوى از قلب مقبوس من است 

آذرخش غصه ام، مُوجم، خُروشِ تــنـدرم      عيش وشادى واژه هاى غير مانوس من است 

برســـر بازار هستى آرزو گُم کـــــرده ام         كارزو تفسير حرف  روح معكوس من است 

مرغ حق گويم کـه اندر وحشت شبهاى تار      ناله هاى حق بخون پاسوده فانوس من است 

بـاهمه اين رنجها شادم كه در كانون عشق       شيوۀ آزاده گى هـــا درس قاموس من است 

كاروان آتشِ حماسه وخـــــون هــــر كجا       پر طنين ازبانگ شورافزاى ناقوس من است 

در كوير گرم آتشزاى غـــربت ســـوختن       شاهـــد انديشه ها و قلب محسوس من است 

بسكه درهجرت “فدائى” رنج ومحنت ديده ام 

دل درون سينه گوئى مرغ محبوس من است