زنده یاد شیخ الشعرا استاد فدائی هروی

 آرزو 

شمع آجينم کــــــه بزم عشق فانوس من است    نخبــه ی دردم كه شام هجر كابوس من است 

اشك خـــــونـــیــــــــــن غروبم شامگاه حسرتم     چهرۀ َمه در كُسوف از آه و افسوس من است

از نيستان اميدم تا چون نــــــــی بُبريده انــــد       نــــاله ام گربشنوى از قلب مقبوس من است 

آذرخش غصه ام، مُوجم، خُروشِ تــــنــــــدرم     عيش وشادى واژه هاى غيرمأنوس من است 

برســـــر بازار هستى آرزو گُم کـــــــــــرده ام       كارزو تفسير حرف  روح معكوس من است 

مرغ حق گويم کـــــه اندر وحشت شبهاى تار      ناله هاى حق بخون پاسوده مانوس من است 

بــــاهمه اين رنجها شادم كه در كانون عشق       شيوۀ آزاده گى هـــــا درس قاموس من است 

كاروان آتشِ حماسه وخـــــون هــــــــر كجا       پر طنين ازبانگ شورافزاى ناقوس من است 

در كوير گرم آتشزاى غـــــــربت ســــــوختن       شاهــــد انديشه ها و قلب محسوس من است 

بسكه درهجرت “فدائى” رنج ومحنت ديده ام 

دل درون سينه گوئى مرغ محبوس من است