س. روشنگر

آتش دل

یاد چـــشـمــان قــشـــنگت شده سودای دلم        بس که شوریده سرم، مونس و شیدای دلم

سر بــــه دنــــیا زدم و حال تو جویا گشتم          زانکه در تـــــوست کلیــــــد در دنــیای دلم

راز پـــــر پــــیـــچ وخـــم زلف پریـشان تو        بـــــرده از مــــــن همۀ تاب و تــوانای دلم

بـــشــکن حــلـــــقۀ زنجیر ســتم را هـر دم        در قـــــدم هـــــای تو پیـوســته  تـمنای دلم

دل به آئین تو دادم، به ره و رســــم تو نیز       کـــــه توئی  مرجع الهام و تــقــاضــای دلم

می نــــهـــــــم سر، به آئین وفـــا داری تــو

از تـــــو افـــروخته شد آتش شـــبــهای دلم